اولين نشانه های حضور دف به عهد ساسانی برمی‌گردد. در زبان پهلوی"دف" را "دپ"

می ناميدند. تصاويری از "دپ" در نقاشی‌های قبل از ميلاد مسيح يافت شده است.

این ساز دارای جايگاهی وي‍‍ژه در موسيقی عرفانی ايران، حتی قبل ازپيدايش

صوفی گری بوده است.

دف سازی است کوبه ای با صفحه ای بزرگ و با صدايی نرم و عميق که در موسيقی سنتی

و جديد ايرانی جهت همراهی سازهای ديگر و گاهی بصورت همنوازی چندین دف به كار می رود.

دف دارای طوقه ای نازك از جنس چوب است که لایه‌ای از پوست بر روی آن كشيده می‌شود و در

قسمت داخلی

طوقه حلقه‌هایی فلزی آویزان می گردد. برای نواختن دف، آن را با دو دست به موازات شانه‌ها

بلند می‌كنند و جهت ايجاد نواهای مختلف با عمق و رنگ‌های متفاوت صوتی بوسيله انگشتان

به نقاط مختلفی از پوست ضربه می‌زنند.

دف به کف بگرفت و بر دف جان دمید

دف بلرزید و دلش از جان تپید

دل به کف کف را به دف پیوند داد

روح را یکسر ز جان و تن به باد

نه دلسوز و نه همدم دارم امشب

دلم زخم است از دست غم يار

.........

.

.

برای خواندن بقیه به ادامه مطلب بروید.

حسن کسائی (۳ مهر ۱۳۰۷، اصفهان - ۲۵ خرداد ۱۳۹۱، اصفهان) از استادان برجستهٔ موسیقی ایرانی و نوازندهٔ سرشناس نِی بود....

.

.

برای خواندن بقیه به ادامه بروید.

دف و ني، غلغل مي، غمزه ي ساقي،‌ دم پير

زاهد انصاف بده، جلسه نشستن دارد

مي رسدم ز هر طرف، بانگ رباب و چنگ و دف

يار ز راه مي رسد دمدمه ي نياز شد

به روز واقعه رقصان رسم به منزل دوست

اگر طنين دف آيد ز كوي و برزن دوست